assentar - verb

as·sen·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
assento
assentes
assenta
assentem
assenteu
assenten
assentava
assentaves
assentava
assentàvem
assentàveu
assentaven
assentí
assentares
assentà
assentàrem
assentàreu
assentaren
assentaré
assentaràs
assentarà
assentarem
assentareu
assentaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
assentaria
assentaries
assentaria
assentaríem
assentaríeu
assentarien
assenti
assentis
assenti
assentem
assenteu
assentin
assentés
assentessis
assentés
assentéssim
assentéssiu
assentessin

assenta
assenti
assentem
assenteu
assentin
Infinitiuassentar
Gerundiassentant
Participi
assentatassentada
assentatsassentades

Flexionat com: parlar

forma nominal : assentament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana