arruïnar - verb

ar·ru·ï·nar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arruïno
arruïnes
arruïna
arruïnem
arruïneu
arruïnen
arruïnava
arruïnaves
arruïnava
arruïnàvem
arruïnàveu
arruïnaven
arruïní
arruïnares
arruïnà
arruïnàrem
arruïnàreu
arruïnaren
arruïnaré
arruïnaràs
arruïnarà
arruïnarem
arruïnareu
arruïnaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arruïnaria
arruïnaries
arruïnaria
arruïnaríem
arruïnaríeu
arruïnarien
arruïni
arruïnis
arruïni
arruïnem
arruïneu
arruïnin
arruïnés
arruïnessis
arruïnés
arruïnéssim
arruïnéssiu
arruïnessin

arruïna
arruïni
arruïnem
arruïneu
arruïnin
Infinitiuarruïnar
Gerundiarruïnant
Participi
arruïnatarruïnada
arruïnatsarruïnades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana