arribar - verb

ar·ri·bar

pronominal; intransitiu; auxiliar

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arribo
arribes
arriba
arribem
arribeu
arriben
arribava
arribaves
arribava
arribàvem
arribàveu
arribaven
arribí
arribares
arribà
arribàrem
arribàreu
arribaren
arribaré
arribaràs
arribarà
arribarem
arribareu
arribaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arribaria
arribaries
arribaria
arribaríem
arribaríeu
arribarien
arribi
arribis
arribi
arribem
arribeu
arribin
arribés
arribessis
arribés
arribéssim
arribéssiu
arribessin

arriba
arribi
arribem
arribeu
arribin
Infinitiuarribar
Gerundiarribant
Participi
arribatarribada
arribatsarribades

Flexionat com: parlar

forma nominal : arribada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana