aplançonar - verb

a·plan·ço·nar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
aplançono
aplançones
aplançona
aplançonem
aplançoneu
aplançonen
aplançonava
aplançonaves
aplançonava
aplançonàvem
aplançonàveu
aplançonaven
aplançoní
aplançonares
aplançonà
aplançonàrem
aplançonàreu
aplançonaren
aplançonaré
aplançonaràs
aplançonarà
aplançonarem
aplançonareu
aplançonaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
aplançonaria
aplançonaries
aplançonaria
aplançonaríem
aplançonaríeu
aplançonarien
aplançoni
aplançonis
aplançoni
aplançonem
aplançoneu
aplançonin
aplançonés
aplançonessis
aplançonés
aplançonéssim
aplançonéssiu
aplançonessin

aplançona
aplançoni
aplançonem
aplançoneu
aplançonin
Infinitiuaplançonar
Gerundiaplançonant
Participi
aplançonataplançonada
aplançonatsaplançonades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana