adonitzar - verb

a·do·nit·zar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
adonitzo
adonitzes
adonitza
adonitzem
adonitzeu
adonitzen
adonitzava
adonitzaves
adonitzava
adonitzàvem
adonitzàveu
adonitzaven
adonitzí
adonitzares
adonitzà
adonitzàrem
adonitzàreu
adonitzaren
adonitzaré
adonitzaràs
adonitzarà
adonitzarem
adonitzareu
adonitzaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
adonitzaria
adonitzaries
adonitzaria
adonitzaríem
adonitzaríeu
adonitzarien
adonitzi
adonitzis
adonitzi
adonitzem
adonitzeu
adonitzin
adonitzés
adonitzessis
adonitzés
adonitzéssim
adonitzéssiu
adonitzessin

adonitza
adonitzi
adonitzem
adonitzeu
adonitzin
Infinitiuadonitzar
Gerundiadonitzant
Participi
adonitzatadonitzada
adonitzatsadonitzades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana