conduir - verb

con·du·ir

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
condueixo
condueixes
condueix
conduïm
conduïu
condueixen
conduïa
conduïes
conduïa
conduíem
conduíeu
conduïen
conduí
conduïes
conduí
conduírem
conduíreu
conduïren
conduiré
conduiràs
conduirà
conduirem
conduireu
conduiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
conduiria
conduiries
conduiria
conduiríem
conduiríeu
conduirien
condueixi
condueixis
condueixi
conduïm
conduïu
condueixin
conduís
conduïssis
conduís
conduíssim
conduíssiu
conduïssin

condueix
condueixi
conduïm
conduïu
condueixin
Infinitiuconduir
Gerundiconduint
Participi
conduïtconduïda
conduïtsconduïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : conduïment, conducció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana