sentenciar - verb

sen·ten·ci·ar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
sentencio
sentencies
sentencia
sentenciem
sentencieu
sentencien
sentenciava
sentenciaves
sentenciava
sentenciàvem
sentenciàveu
sentenciaven
sentencií
sentenciares
sentencià
sentenciàrem
sentenciàreu
sentenciaren
sentenciaré
sentenciaràs
sentenciarà
sentenciarem
sentenciareu
sentenciaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
sentenciaria
sentenciaries
sentenciaria
sentenciaríem
sentenciaríeu
sentenciarien
sentenciï
sentenciïs
sentenciï
sentenciem
sentencieu
sentenciïn
sentenciés
sentenciessis
sentenciés
sentenciéssim
sentenciéssiu
sentenciessin

sentencia
sentenciï
sentenciem
sentencieu
sentenciïn
Infinitiusentenciar
Gerundisentenciant
Participi
sentenciatsentenciada
sentenciatssentenciades

Flexionat com: apariar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana