rondar - verb

ron·dar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
rondo
rondes
ronda
rondem
rondeu
ronden
rondava
rondaves
rondava
rondàvem
rondàveu
rondaven
rondí
rondares
rondà
rondàrem
rondàreu
rondaren
rondaré
rondaràs
rondarà
rondarem
rondareu
rondaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
rondaria
rondaries
rondaria
rondaríem
rondaríeu
rondarien
rondi
rondis
rondi
rondem
rondeu
rondin
rondés
rondessis
rondés
rondéssim
rondéssiu
rondessin

ronda
rondi
rondem
rondeu
rondin
Infinitiurondar
Gerundirondant
Participi
rondatrondada
rondatsrondades

Flexionat com: parlar

forma nominal : ronda

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana