reconstituir - verb

re·cons·ti·tu·ir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
reconstitueixo
reconstitueixes
reconstitueix
reconstituïm
reconstituïu
reconstitueixen
reconstituïa
reconstituïes
reconstituïa
reconstituíem
reconstituíeu
reconstituïen
reconstituí
reconstituïes
reconstituí
reconstituírem
reconstituíreu
reconstituïren
reconstituiré
reconstituiràs
reconstituirà
reconstituirem
reconstituireu
reconstituiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
reconstituiria
reconstituiries
reconstituiria
reconstituiríem
reconstituiríeu
reconstituirien
reconstitueixi
reconstitueixis
reconstitueixi
reconstituïm
reconstituïu
reconstitueixin
reconstituís
reconstituïssis
reconstituís
reconstituíssim
reconstituíssiu
reconstituïssin

reconstitueix
reconstitueixi
reconstituïm
reconstituïu
reconstitueixin
Infinitiureconstituir
Gerundireconstituint
Participi
reconstituïtreconstituïda
reconstituïtsreconstituïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : reconstitució

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana