esvanir - verb

es·va·nir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esvaneixo
esvaneixes
esvaneix
esvanim
esvaniu
esvaneixen
esvania
esvanies
esvania
esvaníem
esvaníeu
esvanien
esvaní
esvanires
esvaní
esvanírem
esvaníreu
esvaniren
esvaniré
esvaniràs
esvanirà
esvanirem
esvanireu
esvaniran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esvaniria
esvaniries
esvaniria
esvaniríem
esvaniríeu
esvanirien
esvaneixi
esvaneixis
esvaneixi
esvanim
esvaniu
esvaneixin
esvanís
esvanissis
esvanís
esvaníssim
esvaníssiu
esvanissin

esvaneix
esvaneixi
esvanim
esvaniu
esvaneixin
Infinitiuesvanir
Gerundiesvanint
Participi
esvanitesvanida
esvanitsesvanides

Flexionat com: servir

forma nominal : esvaniment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana