esvinçar - verb

es·vin·çar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esvinço
esvinces
esvinça
esvincem
esvinceu
esvincen
esvinçava
esvinçaves
esvinçava
esvinçàvem
esvinçàveu
esvinçaven
esvincí
esvinçares
esvinçà
esvinçàrem
esvinçàreu
esvinçaren
esvinçaré
esvinçaràs
esvinçarà
esvinçarem
esvinçareu
esvinçaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esvinçaria
esvinçaries
esvinçaria
esvinçaríem
esvinçaríeu
esvinçarien
esvinci
esvincis
esvinci
esvincem
esvinceu
esvincin
esvincés
esvincessis
esvincés
esvincéssim
esvincéssiu
esvincessin

esvinça
esvinci
esvincem
esvinceu
esvincin
Infinitiuesvinçar
Gerundiesvinçant
Participi
esvinçatesvinçada
esvinçatsesvinçades

Flexionat com: boçar

forma nominal : esvinçada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana