esbroncar - verb

es·bron·car

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esbronco
esbronques
esbronca
esbronquem
esbronqueu
esbronquen
esbroncava
esbroncaves
esbroncava
esbroncàvem
esbroncàveu
esbroncaven
esbronquí
esbroncares
esbroncà
esbroncàrem
esbroncàreu
esbroncaren
esbroncaré
esbroncaràs
esbroncarà
esbroncarem
esbroncareu
esbroncaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esbroncaria
esbroncaries
esbroncaria
esbroncaríem
esbroncaríeu
esbroncarien
esbronqui
esbronquis
esbronqui
esbronquem
esbronqueu
esbronquin
esbronqués
esbronquessis
esbronqués
esbronquéssim
esbronquéssiu
esbronquessin

esbronca
esbronqui
esbronquem
esbronqueu
esbronquin
Infinitiuesbroncar
Gerundiesbroncant
Participi
esbroncatesbroncada
esbroncatsesbroncades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : esbronc

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana