despuntar - verb

des·pun·tar

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
despunto
despuntes
despunta
despuntem
despunteu
despunten
despuntava
despuntaves
despuntava
despuntàvem
despuntàveu
despuntaven
despuntí
despuntares
despuntà
despuntàrem
despuntàreu
despuntaren
despuntaré
despuntaràs
despuntarà
despuntarem
despuntareu
despuntaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
despuntaria
despuntaries
despuntaria
despuntaríem
despuntaríeu
despuntarien
despunti
despuntis
despunti
despuntem
despunteu
despuntin
despuntés
despuntessis
despuntés
despuntéssim
despuntéssiu
despuntessin

despunta
despunti
despuntem
despunteu
despuntin
Infinitiudespuntar
Gerundidespuntant
Participi
despuntatdespuntada
despuntatsdespuntades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana