desinhibir - verb

des·in·hi·bir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desinhibeixo
desinhibeixes
desinhibeix
desinhibim
desinhibiu
desinhibeixen
desinhibia
desinhibies
desinhibia
desinhibíem
desinhibíeu
desinhibien
desinhibí
desinhibires
desinhibí
desinhibírem
desinhibíreu
desinhibiren
desinhibiré
desinhibiràs
desinhibirà
desinhibirem
desinhibireu
desinhibiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desinhibiria
desinhibiries
desinhibiria
desinhibiríem
desinhibiríeu
desinhibirien
desinhibeixi
desinhibeixis
desinhibeixi
desinhibim
desinhibiu
desinhibeixin
desinhibís
desinhibissis
desinhibís
desinhibíssim
desinhibíssiu
desinhibissin

desinhibeix
desinhibeixi
desinhibim
desinhibiu
desinhibeixin
Infinitiudesinhibir
Gerundidesinhibint
Participi
desinhibitdesinhibida
desinhibitsdesinhibides

Flexionat com: servir

forma nominal : desinhibició

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana