espoltrir - verb

es·pol·trir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
espoltro
espoltrs
espoltr
espoltrim
espoltriu
espoltren
espoltria
espoltries
espoltria
espoltríem
espoltríeu
espoltrien
espoltrí
espoltrires
espoltrí
espoltrírem
espoltríreu
espoltriren
espoltriré
espoltriràs
espoltrirà
espoltrirem
espoltrireu
espoltriran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
espoltriria
espoltriries
espoltriria
espoltriríem
espoltriríeu
espoltririen
espoltri
espoltris
espoltri
espoltrim
espoltriu
espoltrin
espoltrís
espoltrissis
espoltrís
espoltrissim
espoltrissiu
espoltríssin

espoltr
espoltri
espoltrim
espoltriu
espoltrin
Infinitiuespoltrir
Gerundiespoltrint
Participi
espoltritespoltrida
espoltritsespoltrides

Flexionat com: desconfir

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana