ennuegar - verb

en·nu·e·gar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
ennuego
ennuegues
ennuega
ennueguem
ennuegueu
ennueguen
ennuegava
ennuegaves
ennuegava
ennuegàvem
ennuegàveu
ennuegaven
ennueguí
ennuegares
ennuegà
ennuegàrem
ennuegàreu
ennuegaren
ennuegaré
ennuegaràs
ennuegarà
ennuegarem
ennuegareu
ennuegaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
ennuegaria
ennuegaries
ennuegaria
ennuegaríem
ennuegaríeu
ennuegarien
ennuegui
ennueguis
ennuegui
ennueguem
ennuegueu
ennueguin
ennuegués
ennueguessis
ennuegués
ennueguéssim
ennueguéssiu
ennueguessin

ennuega
ennuegui
ennueguem
ennuegueu
ennueguin
Infinitiuennuegar
Gerundiennuegant
Participi
ennuegatennuegada
ennuegatsennuegades

Flexionat com: arremangar

forma nominal : ennuegada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana