espedaçar - verb

es·pe·da·çar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
espedaço
espedaces
espedaça
espedacem
espedaceu
espedacen
espedaçava
espedaçaves
espedaçava
espedaçàvem
espedaçàveu
espedaçaven
espedací
espedaçares
espedaçà
espedaçàrem
espedaçàreu
espedaçaren
espedaçaré
espedaçaràs
espedaçarà
espedaçarem
espedaçareu
espedaçaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
espedaçaria
espedaçaries
espedaçaria
espedaçaríem
espedaçaríeu
espedaçarien
espedaci
espedacis
espedaci
espedacem
espedaceu
espedacin
espedacés
espedacessis
espedacés
espedacéssim
espedacéssiu
espedacessin

espedaça
espedaci
espedacem
espedaceu
espedacin
Infinitiuespedaçar
Gerundiespedaçant
Participi
espedaçatespedaçada
espedaçatsespedaçades

Flexionat com: boçar

forma nominal : espedaçament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana