encabotar - verb

en·ca·bo·tar

pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
encaboto
encabotes
encabota
encabotem
encaboteu
encaboten
encabotava
encabotaves
encabotava
encabotàvem
encabotàveu
encabotaven
encabotí
encabotares
encabotà
encabotàrem
encabotàreu
encabotaren
encabotaré
encabotaràs
encabotarà
encabotarem
encabotareu
encabotaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
encabotaria
encabotaries
encabotaria
encabotaríem
encabotaríeu
encabotarien
encaboti
encabotis
encaboti
encabotem
encaboteu
encabotin
encabotés
encabotessis
encabotés
encabotéssim
encabotéssiu
encabotessin

encabota
encaboti
encabotem
encaboteu
encabotin
Infinitiuencabotar
Gerundiencabotant
Participi
encabotatencabotada
encabotatsencabotades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana