empetitir - verb

em·pe·ti·tir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
empetiteixo
empetiteixes
empetiteix
empetitim
empetitiu
empetiteixen
empetitia
empetities
empetitia
empetitíem
empetitíeu
empetitien
empetití
empetitires
empetití
empetitírem
empetitíreu
empetitiren
empetitiré
empetitiràs
empetitirà
empetitirem
empetitireu
empetitiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
empetitiria
empetitiries
empetitiria
empetitiríem
empetitiríeu
empetitirien
empetiteixi
empetiteixis
empetiteixi
empetitim
empetitiu
empetiteixin
empetitís
empetitissis
empetitís
empetitíssim
empetitíssiu
empetitissin

empetiteix
empetiteixi
empetitim
empetitiu
empetiteixin
Infinitiuempetitir
Gerundiempetitint
Participi
empetititempetitida
empetititsempetitides

Flexionat com: servir

forma nominal : empetitiment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana