embrutar - verb

em·bru·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
embruto
embrutes
embruta
embrutem
embruteu
embruten
embrutava
embrutaves
embrutava
embrutàvem
embrutàveu
embrutaven
embrutí
embrutares
embrutà
embrutàrem
embrutàreu
embrutaren
embrutaré
embrutaràs
embrutarà
embrutarem
embrutareu
embrutaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
embrutaria
embrutaries
embrutaria
embrutaríem
embrutaríeu
embrutarien
embruti
embrutis
embruti
embrutem
embruteu
embrutin
embrutés
embrutessis
embrutés
embrutéssim
embrutéssiu
embrutessin

embruta
embruti
embrutem
embruteu
embrutin
Infinitiuembrutar
Gerundiembrutant
Participi
embrutatembrutada
embrutatsembrutades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana