embafar - verb

em·ba·far

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
embafo
embafes
embafa
embafem
embafeu
embafen
embafava
embafaves
embafava
embafàvem
embafàveu
embafaven
embafí
embafares
embafà
embafàrem
embafàreu
embafaren
embafaré
embafaràs
embafarà
embafarem
embafareu
embafaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
embafaria
embafaries
embafaria
embafaríem
embafaríeu
embafarien
embafi
embafis
embafi
embafem
embafeu
embafin
embafés
embafessis
embafés
embaféssim
embaféssiu
embafessin

embafa
embafi
embafem
embafeu
embafin
Infinitiuembafar
Gerundiembafant
Participi
embafatembafada
embafatsembafades

Flexionat com: parlar

forma nominal : embafament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana