triomfar - verb

tri·om·far

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
triomfo
triomfes
triomfa
triomfem
triomfeu
triomfen
triomfava
triomfaves
triomfava
triomfàvem
triomfàveu
triomfaven
triomfí
triomfares
triomfà
triomfàrem
triomfàreu
triomfaren
triomfaré
triomfaràs
triomfarà
triomfarem
triomfareu
triomfaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
triomfaria
triomfaries
triomfaria
triomfaríem
triomfaríeu
triomfarien
triomfi
triomfis
triomfi
triomfem
triomfeu
triomfin
triomfés
triomfessis
triomfés
triomféssim
triomféssiu
triomfessin

triomfa
triomfi
triomfem
triomfeu
triomfin
Infinitiutriomfar
Gerunditriomfant
Participi
triomfattriomfada
triomfatstriomfades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana