plànyer - verb

plà·nyer

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
planyo
planys
plany
planyem
planyeu
planyen
planyia
planyies
planyia
planyíem
planyíeu
planyien
planguí / planyí
plangueres / planyeres
plangué / planyé
planguérem / planyérem
planguéreu / planyéreu
plangueren / planyeren
planyeré
planyeràs
planyerà
planyerem
planyereu
planyeran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
planyeria
planyeries
planyeria
planyeríem
planyeríeu
planyerien
plangui / planyi
planguis / planyis
plangui / planyi
planguem / planyem
plangueu / planyeu
planguin / planyin
plangués / planyés
planguessis / planyessis
plangués / planyés
planguéssim / planyéssim
planguéssiu / planyéssiu
planguessin / planyessin

plany
plangui / planyi
planguem / planyem
planyeu
planguin / planyin
Infinitiuplànyer
Gerundiplanyent
Participi
plangut / planyutplanguda / planyuda
planguts / planyutsplangudes / planyudes

Flexionat com: pertànyer

forma nominal : plany, planyiment, plant

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana