pronominal; transitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| indigno indignes indigna indignem indigneu indignen | indignava indignaves indignava indignàvem indignàveu indignaven | indigní indignares indignà indignàrem indignàreu indignaren | indignaré indignaràs indignarà indignarem indignareu indignaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| indignaria indignaries indignaria indignaríem indignaríeu indignarien | indigni indignis indigni indignem indigneu indignin | indignés indignessis indignés indignéssim indignéssiu indignessin | indigna indigni indignem indigneu indignin | ||
| Infinitiu | indignar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | indignant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : indignació
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana