transitiu
Indicatiu | |||||
---|---|---|---|---|---|
Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
incrimino incrimines incrimina incriminem incrimineu incriminen | incriminava incriminaves incriminava incriminàvem incriminàveu incriminaven | incriminí incriminares incriminà incriminàrem incriminàreu incriminaren | incriminaré incriminaràs incriminarà incriminarem incriminareu incriminaran | ||
Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
Present | Pretèrit imperfet | ||||
incriminaria incriminaries incriminaria incriminaríem incriminaríeu incriminarien | incrimini incriminis incrimini incriminem incrimineu incriminin | incriminés incriminessis incriminés incriminéssim incriminéssiu incriminessin | incrimina incrimini incriminem incrimineu incriminin |
Infinitiu | incriminar | ||||
---|---|---|---|---|---|
Gerundi | incriminant | ||||
Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : incriminació
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana