transitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| incrimino incrimines incrimina incriminem incrimineu incriminen | incriminava incriminaves incriminava incriminàvem incriminàveu incriminaven | incriminí incriminares incriminà incriminàrem incriminàreu incriminaren | incriminaré incriminaràs incriminarà incriminarem incriminareu incriminaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| incriminaria incriminaries incriminaria incriminaríem incriminaríeu incriminarien | incrimini incriminis incrimini incriminem incrimineu incriminin | incriminés incriminessis incriminés incriminéssim incriminéssiu incriminessin | incrimina incrimini incriminem incrimineu incriminin | ||
| Infinitiu | incriminar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | incriminant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : incriminació
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana