fructificar - verb

fruc·ti·fi·car

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
fructifico
fructifiques
fructifica
fructifiquem
fructifiqueu
fructifiquen
fructificava
fructificaves
fructificava
fructificàvem
fructificàveu
fructificaven
fructifiquí
fructificares
fructificà
fructificàrem
fructificàreu
fructificaren
fructificaré
fructificaràs
fructificarà
fructificarem
fructificareu
fructificaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
fructificaria
fructificaries
fructificaria
fructificaríem
fructificaríeu
fructificarien
fructifiqui
fructifiquis
fructifiqui
fructifiquem
fructifiqueu
fructifiquin
fructifiqués
fructifiquessis
fructifiqués
fructifiquéssim
fructifiquéssiu
fructifiquessin

fructifica
fructifiqui
fructifiquem
fructifiqueu
fructifiquin
Infinitiufructificar
Gerundifructificant
Participi
fructificatfructificada
fructificatsfructificades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : fructificació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana