fortificar - verb

for·ti·fi·car

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
fortifico
fortifiques
fortifica
fortifiquem
fortifiqueu
fortifiquen
fortificava
fortificaves
fortificava
fortificàvem
fortificàveu
fortificaven
fortifiquí
fortificares
fortificà
fortificàrem
fortificàreu
fortificaren
fortificaré
fortificaràs
fortificarà
fortificarem
fortificareu
fortificaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
fortificaria
fortificaries
fortificaria
fortificaríem
fortificaríeu
fortificarien
fortifiqui
fortifiquis
fortifiqui
fortifiquem
fortifiqueu
fortifiquin
fortifiqués
fortifiquessis
fortifiqués
fortifiquéssim
fortifiquéssiu
fortifiquessin

fortifica
fortifiqui
fortifiquem
fortifiqueu
fortifiquin
Infinitiufortificar
Gerundifortificant
Participi
fortificatfortificada
fortificatsfortificades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : fortificació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana