pronominal; transitiu; intransitiu
| Indicatiu | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
| escandalitzo escandalitzes escandalitza escandalitzem escandalitzeu escandalitzen | escandalitzava escandalitzaves escandalitzava escandalitzàvem escandalitzàveu escandalitzaven | escandalitzí escandalitzares escandalitzà escandalitzàrem escandalitzàreu escandalitzaren | escandalitzaré escandalitzaràs escandalitzarà escandalitzarem escandalitzareu escandalitzaran | ||
| Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
| Present | Pretèrit imperfet | ||||
| escandalitzaria escandalitzaries escandalitzaria escandalitzaríem escandalitzaríeu escandalitzarien | escandalitzi escandalitzis escandalitzi escandalitzem escandalitzeu escandalitzin | escandalitzés escandalitzessis escandalitzés escandalitzéssim escandalitzéssiu escandalitzessin | escandalitza escandalitzi escandalitzem escandalitzeu escandalitzin | ||
| Infinitiu | escandalitzar | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Gerundi | escandalitzant | ||||
| Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : escàndol
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana