endurar - verb

en·du·rar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enduro
endures
endura
endurem
endureu
enduren
endurava
enduraves
endurava
enduràvem
enduràveu
enduraven
endurí
endurares
endurà
enduràrem
enduràreu
enduraren
enduraré
enduraràs
endurarà
endurarem
endurareu
enduraran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enduraria
enduraries
enduraria
enduraríem
enduraríeu
endurarien
enduri
enduris
enduri
endurem
endureu
endurin
endurés
enduressis
endurés
enduréssim
enduréssiu
enduressin

endura
enduri
endurem
endureu
endurin
Infinitiuendurar
Gerundiendurant
Participi
enduratendurada
enduratsendurades

Flexionat com: parlar

forma nominal : endurança

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana