endeutar - verb

en·deu·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
endeuto
endeutes
endeuta
endeutem
endeuteu
endeuten
endeutava
endeutaves
endeutava
endeutàvem
endeutàveu
endeutaven
endeutí
endeutares
endeutà
endeutàrem
endeutàreu
endeutaren
endeutaré
endeutaràs
endeutarà
endeutarem
endeutareu
endeutaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
endeutaria
endeutaries
endeutaria
endeutaríem
endeutaríeu
endeutarien
endeuti
endeutis
endeuti
endeutem
endeuteu
endeutin
endeutés
endeutessis
endeutés
endeutéssim
endeutéssiu
endeutessin

endeuta
endeuti
endeutem
endeuteu
endeutin
Infinitiuendeutar
Gerundiendeutant
Participi
endeutatendeutada
endeutatsendeutades

Flexionat com: parlar

forma nominal : endeutament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana