embarrancar - verb

em·bar·ran·car

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
embarranco
embarranques
embarranca
embarranquem
embarranqueu
embarranquen
embarrancava
embarrancaves
embarrancava
embarrancàvem
embarrancàveu
embarrancaven
embarranquí
embarrancares
embarrancà
embarrancàrem
embarrancàreu
embarrancaren
embarrancaré
embarrancaràs
embarrancarà
embarrancarem
embarrancareu
embarrancaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
embarrancaria
embarrancaries
embarrancaria
embarrancaríem
embarrancaríeu
embarrancarien
embarranqui
embarranquis
embarranqui
embarranquem
embarranqueu
embarranquin
embarranqués
embarranquessis
embarranqués
embarranquéssim
embarranquéssiu
embarranquessin

embarranca
embarranqui
embarranquem
embarranqueu
embarranquin
Infinitiuembarrancar
Gerundiembarrancant
Participi
embarrancatembarrancada
embarrancatsembarrancades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana