desfogar - verb

des·fo·gar

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desfogo
desfogues
desfoga
desfoguem
desfogueu
desfoguen
desfogava
desfogaves
desfogava
desfogàvem
desfogàveu
desfogaven
desfoguí
desfogares
desfogà
desfogàrem
desfogàreu
desfogaren
desfogaré
desfogaràs
desfogarà
desfogarem
desfogareu
desfogaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desfogaria
desfogaries
desfogaria
desfogaríem
desfogaríeu
desfogarien
desfogui
desfoguis
desfogui
desfoguem
desfogueu
desfoguin
desfogués
desfoguessis
desfogués
desfoguéssim
desfoguéssiu
desfoguessin

desfoga
desfogui
desfoguem
desfogueu
desfoguin
Infinitiudesfogar
Gerundidesfogant
Participi
desfogatdesfogada
desfogatsdesfogades

Flexionat com: arremangar

forma nominal : desfogament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana