desencativar - verb

des·en·ca·ti·var

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
desencativo
desencatives
desencativa
desencativem
desencativeu
desencativen
desencativava
desencativaves
desencativava
desencativàvem
desencativàveu
desencativaven
desencativí
desencativares
desencativà
desencativàrem
desencativàreu
desencativaren
desencativaré
desencativaràs
desencativarà
desencativarem
desencativareu
desencativaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
desencativaria
desencativaries
desencativaria
desencativaríem
desencativaríeu
desencativarien
desencativi
desencativis
desencativi
desencativem
desencativeu
desencativin
desencativés
desencativessis
desencativés
desencativéssim
desencativéssiu
desencativessin

desencativa
desencativi
desencativem
desencativeu
desencativin
Infinitiudesencativar
Gerundidesencativant
Participi
desencativatdesencativada
desencativatsdesencativades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana