damnificar - verb

dam·ni·fi·car

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
damnifico
damnifiques
damnifica
damnifiquem
damnifiqueu
damnifiquen
damnificava
damnificaves
damnificava
damnificàvem
damnificàveu
damnificaven
damnifiquí
damnificares
damnificà
damnificàrem
damnificàreu
damnificaren
damnificaré
damnificaràs
damnificarà
damnificarem
damnificareu
damnificaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
damnificaria
damnificaries
damnificaria
damnificaríem
damnificaríeu
damnificarien
damnifiqui
damnifiquis
damnifiqui
damnifiquem
damnifiqueu
damnifiquin
damnifiqués
damnifiquessis
damnifiqués
damnifiquéssim
damnifiquéssiu
damnifiquessin

damnifica
damnifiqui
damnifiquem
damnifiqueu
damnifiquin
Infinitiudamnificar
Gerundidamnificant
Participi
damnificatdamnificada
damnificatsdamnificades

Flexionat com: abarrocar

forma nominal : damnificació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana