conhortar - verb

con·hor·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
conhorto
conhortes
conhorta
conhortem
conhorteu
conhorten
conhortava
conhortaves
conhortava
conhortàvem
conhortàveu
conhortaven
conhortí
conhortares
conhortà
conhortàrem
conhortàreu
conhortaren
conhortaré
conhortaràs
conhortarà
conhortarem
conhortareu
conhortaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
conhortaria
conhortaries
conhortaria
conhortaríem
conhortaríeu
conhortarien
conhorti
conhortis
conhorti
conhortem
conhorteu
conhortin
conhortés
conhortessis
conhortés
conhortéssim
conhortéssiu
conhortessin

conhorta
conhorti
conhortem
conhorteu
conhortin
Infinitiuconhortar
Gerundiconhortant
Participi
conhortatconhortada
conhortatsconhortades

Flexionat com: parlar

forma nominal : conhortament, conhort

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana