pronominal; transitiu
Indicatiu | |||||
---|---|---|---|---|---|
Present | Pretèrit imperfet | Passat simple | Futur | ||
conhorto conhortes conhorta conhortem conhorteu conhorten | conhortava conhortaves conhortava conhortàvem conhortàveu conhortaven | conhortí conhortares conhortà conhortàrem conhortàreu conhortaren | conhortaré conhortaràs conhortarà conhortarem conhortareu conhortaran | ||
Condicional | Subjuntiu | Imperatiu | |||
Present | Pretèrit imperfet | ||||
conhortaria conhortaries conhortaria conhortaríem conhortaríeu conhortarien | conhorti conhortis conhorti conhortem conhorteu conhortin | conhortés conhortessis conhortés conhortéssim conhortéssiu conhortessin | conhorta conhorti conhortem conhorteu conhortin |
Infinitiu | conhortar | ||||
---|---|---|---|---|---|
Gerundi | conhortant | ||||
Participi |
|
Flexionat com: parlar
forma nominal : conhortament, conhort
Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana