confrontar - verb

con·fron·tar

transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
confronto
confrontes
confronta
confrontem
confronteu
confronten
confrontava
confrontaves
confrontava
confrontàvem
confrontàveu
confrontaven
confrontí
confrontares
confrontà
confrontàrem
confrontàreu
confrontaren
confrontaré
confrontaràs
confrontarà
confrontarem
confrontareu
confrontaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
confrontaria
confrontaries
confrontaria
confrontaríem
confrontaríeu
confrontarien
confronti
confrontis
confronti
confrontem
confronteu
confrontin
confrontés
confrontessis
confrontés
confrontéssim
confrontéssiu
confrontessin

confronta
confronti
confrontem
confronteu
confrontin
Infinitiuconfrontar
Gerundiconfrontant
Participi
confrontatconfrontada
confrontatsconfrontades

Flexionat com: parlar

forma nominal : confrontació, confront

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana