cohonestar - verb

co·ho·nes·tar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
cohonesto
cohonestes
cohonesta
cohonestem
cohonesteu
cohonesten
cohonestava
cohonestaves
cohonestava
cohonestàvem
cohonestàveu
cohonestaven
cohonestí
cohonestares
cohonestà
cohonestàrem
cohonestàreu
cohonestaren
cohonestaré
cohonestaràs
cohonestarà
cohonestarem
cohonestareu
cohonestaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
cohonestaria
cohonestaries
cohonestaria
cohonestaríem
cohonestaríeu
cohonestarien
cohonesti
cohonestis
cohonesti
cohonestem
cohonesteu
cohonestin
cohonestés
cohonestessis
cohonestés
cohonestéssim
cohonestéssiu
cohonestessin

cohonesta
cohonesti
cohonestem
cohonesteu
cohonestin
Infinitiucohonestar
Gerundicohonestant
Participi
cohonestatcohonestada
cohonestatscohonestades

Flexionat com: parlar

forma nominal : cohonestament

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana