bleir - verb

ble·ir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
bleeixo
bleeixes
bleeix
bleïm
bleïu
bleeixen
bleïa
bleïes
bleïa
bleíem
bleíeu
bleïen
bleí
bleïres
bleí
bleírem
bleíreu
bleïren
bleiré
bleiràs
bleirà
bleirem
bleireu
bleiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
bleiria
bleiries
bleiria
bleiríem
bleiríeu
bleirien
bleeixi
bleeixis
bleeixi
bleïm
bleïu
bleeixin
bleís
bleïssis
bleís
bleíssim
bleíssiu
bleïssin

bleeix
bleeixi
bleïm
bleïu
bleeixin
Infinitiubleir
Gerundibleint
Participi
bleïtbleïda
bleïtsbleïdes

Flexionat com: esvair

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana