atuir - verb

a·tu·ir

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
atueixo
atueixes
atueix
atuïm
atuïu
atueixen
atuïa
atuïes
atuïa
atuíem
atuíeu
atuïen
atuí
atuïes
atuí
atuírem
atuíreu
atuïren
atuiré
atuiràs
atuirà
atuirem
atuireu
atuiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
atuiria
atuiries
atuiria
atuiríem
atuiríeu
atuirien
atueixi
atueixis
atueixi
atuïm
atuïu
atueixin
atuís
atuïssis
atuís
atuíssim
atuíssiu
atuïssin

atueix
atueixi
atuïm
atuïu
atueixin
Infinitiuatuir
Gerundiatuint
Participi
atuïtatuïda
atuïtsatuïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : atuïment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana