atribuir - verb

a·tri·bu·ir

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
atribueixo
atribueixes
atribueix
atribuïm
atribuïu
atribueixen
atribuïa
atribuïes
atribuïa
atribuíem
atribuíeu
atribuïen
atribuí
atribuïes
atribuí
atribuírem
atribuíreu
atribuïren
atribuiré
atribuiràs
atribuirà
atribuirem
atribuireu
atribuiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
atribuiria
atribuiries
atribuiria
atribuiríem
atribuiríeu
atribuirien
atribueixi
atribueixis
atribueixi
atribuïm
atribuïu
atribueixin
atribuís
atribuïssis
atribuís
atribuíssim
atribuíssiu
atribuïssin

atribueix
atribueixi
atribuïm
atribuïu
atribueixin
Infinitiuatribuir
Gerundiatribuint
Participi
atribuïtatribuïda
atribuïtsatribuïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : atribuïment, atribució

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana