arrestar - verb

ar·res·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arresto
arrestes
arresta
arrestem
arresteu
arresten
arrestava
arrestaves
arrestava
arrestàvem
arrestàveu
arrestaven
arrestí
arrestares
arrestà
arrestàrem
arrestàreu
arrestaren
arrestaré
arrestaràs
arrestarà
arrestarem
arrestareu
arrestaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arrestaria
arrestaries
arrestaria
arrestaríem
arrestaríeu
arrestarien
arresti
arrestis
arresti
arrestem
arresteu
arrestin
arrestés
arrestessis
arrestés
arrestéssim
arrestéssiu
arrestessin

arresta
arresti
arrestem
arresteu
arrestin
Infinitiuarrestar
Gerundiarrestant
Participi
arrestatarrestada
arrestatsarrestades

Flexionat com: parlar

forma nominal : arrest

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana