substanciar - verb

subs·tan·ci·ar

transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
substancio
substancies
substancia
substanciem
substancieu
substancien
substanciava
substanciaves
substanciava
substanciàvem
substanciàveu
substanciaven
substancií
substanciares
substancià
substanciàrem
substanciàreu
substanciaren
substanciaré
substanciaràs
substanciarà
substanciarem
substanciareu
substanciaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
substanciaria
substanciaries
substanciaria
substanciaríem
substanciaríeu
substanciarien
substanciï
substanciïs
substanciï
substanciem
substancieu
substanciïn
substanciés
substanciessis
substanciés
substanciéssim
substanciéssiu
substanciessin

substancia
substanciï
substanciem
substancieu
substanciïn
Infinitiusubstanciar
Gerundisubstanciant
Participi
substanciatsubstanciada
substanciatssubstanciades

Flexionat com: apariar

forma nominal : substanciació

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana