fruir - verb

fru·ir

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
frueixo
frueixes
frueix
fruïm
fruïu
frueixen
fruïa
fruïes
fruïa
fruíem
fruíeu
fruïen
fruí
fruïes
fruí
fruírem
fruíreu
fruïren
fruiré
fruiràs
fruirà
fruirem
fruireu
fruiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
fruiria
fruiries
fruiria
fruiríem
fruiríeu
fruirien
frueixi
frueixis
frueixi
fruïm
fruïu
frueixin
fruís
fruïssis
fruís
fruíssim
fruíssiu
fruïssin

frueix
frueixi
fruïm
fruïu
frueixin
Infinitiufruir
Gerundifruint
Participi
fruïtfruïda
fruïtsfruïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : fruïció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana