arrimar - verb

ar·ri·mar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
arrimo
arrimes
arrima
arrimem
arrimeu
arrimen
arrimava
arrimaves
arrimava
arrimàvem
arrimàveu
arrimaven
arrimí
arrimares
arrimà
arrimàrem
arrimàreu
arrimaren
arrimaré
arrimaràs
arrimarà
arrimarem
arrimareu
arrimaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
arrimaria
arrimaries
arrimaria
arrimaríem
arrimaríeu
arrimarien
arrimi
arrimis
arrimi
arrimem
arrimeu
arrimin
arrimés
arrimessis
arrimés
arriméssim
arriméssiu
arrimessin

arrima
arrimi
arrimem
arrimeu
arrimin
Infinitiuarrimar
Gerundiarrimant
Participi
arrimatarrimada
arrimatsarrimades

Flexionat com: parlar

forma nominal : arrimament, arrimada

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana