prometre - verb

pro·me·tre

pronominal; transitiu; intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
prometo
promets
promet
prometem
prometeu
prometen
prometia
prometies
prometia
prometíem
prometíeu
prometien
prometí
prometeres
prometé
prometérem
prometéreu
prometeren
prometré
prometràs
prometrà
prometrem
prometreu
prometran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
prometria
prometries
prometria
prometríem
prometríeu
prometrien
prometi
prometis
prometi
prometem
prometeu
prometin
prometés
prometessis
prometés
prometéssim
prometéssiu
prometessin

promet
prometi
prometem
prometeu
prometin
Infinitiuprometre
Gerundiprometent
Participi
promèspromesa
promesospromeses

Flexionat com: admetre

forma nominal : prometiment, prometença, promesa, promès

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana