esventar - verb

es·ven·tar

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
esvento
esventes
esventa
esventem
esventeu
esventen
esventava
esventaves
esventava
esventàvem
esventàveu
esventaven
esventí
esventares
esventà
esventàrem
esventàreu
esventaren
esventaré
esventaràs
esventarà
esventarem
esventareu
esventaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
esventaria
esventaries
esventaria
esventaríem
esventaríeu
esventarien
esventi
esventis
esventi
esventem
esventeu
esventin
esventés
esventessis
esventés
esventéssim
esventéssiu
esventessin

esventa
esventi
esventem
esventeu
esventin
Infinitiuesventar
Gerundiesventant
Participi
esventatesventada
esventatsesventades

Flexionat com: parlar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana