obstruir - verb

obs·tru·ir

transitiu; pronominal

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
obstrueixo
obstrueixes
obstrueix
obstruïm
obstruïu
obstrueixen
obstruïa
obstruïes
obstruïa
obstruíem
obstruíeu
obstruïen
obstruí
obstruïes
obstruí
obstruírem
obstruíreu
obstruïren
obstruiré
obstruiràs
obstruirà
obstruirem
obstruireu
obstruiran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
obstruiria
obstruiries
obstruiria
obstruiríem
obstruiríeu
obstruirien
obstrueixi
obstrueixis
obstrueixi
obstruïm
obstruïu
obstrueixin
obstruís
obstruïssis
obstruís
obstruíssim
obstruíssiu
obstruïssin

obstrueix
obstrueixi
obstruïm
obstruïu
obstrueixin
Infinitiuobstruir
Gerundiobstruint
Participi
obstruïtobstruïda
obstruïtsobstruïdes

Flexionat com: instruir

forma nominal : obstrucció

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana