enjoncar - verb

en·jon·car

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enjonco
enjonques
enjonca
enjonquem
enjonqueu
enjonquen
enjoncava
enjoncaves
enjoncava
enjoncàvem
enjoncàveu
enjoncaven
enjonquí
enjoncares
enjoncà
enjoncàrem
enjoncàreu
enjoncaren
enjoncaré
enjoncaràs
enjoncarà
enjoncarem
enjoncareu
enjoncaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enjoncaria
enjoncaries
enjoncaria
enjoncaríem
enjoncaríeu
enjoncarien
enjonqui
enjonquis
enjonqui
enjonquem
enjonqueu
enjonquin
enjonqués
enjonquessis
enjonqués
enjonquéssim
enjonquéssiu
enjonquessin

enjonca
enjonqui
enjonquem
enjonqueu
enjonquin
Infinitiuenjoncar
Gerundienjoncant
Participi
enjoncatenjoncada
enjoncatsenjoncades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana