enconcar - verb

en·con·car

pronominal; transitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
enconco
enconques
enconca
enconquem
enconqueu
enconquen
enconcava
enconcaves
enconcava
enconcàvem
enconcàveu
enconcaven
enconquí
enconcares
enconcà
enconcàrem
enconcàreu
enconcaren
enconcaré
enconcaràs
enconcarà
enconcarem
enconcareu
enconcaran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
enconcaria
enconcaries
enconcaria
enconcaríem
enconcaríeu
enconcarien
enconqui
enconquis
enconqui
enconquem
enconqueu
enconquin
enconqués
enconquessis
enconqués
enconquéssim
enconquéssiu
enconquessin

enconca
enconqui
enconquem
enconqueu
enconquin
Infinitiuenconcar
Gerundienconcant
Participi
enconcatenconcada
enconcatsenconcades

Flexionat com: abarrocar

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana