caure - verb

cau·re

intransitiu

Indicatiu
Present Pretèrit imperfet Passat simple Futur
caic
caus
cau
caiem
caieu
cauen
queia
queies
queia
quèiem
quèieu
queien
caiguí
caigueres
caigué
caiguérem
caiguéreu
caigueren
cauré
cauràs
caurà
caurem
caureu
cauran
Condicional Subjuntiu Imperatiu
Present Pretèrit imperfet
cauria
cauries
cauria
cauríem
cauríeu
caurien
caigii
caiguis
caigui
caiguem
caigueu
caiguin
caigués
caiguessis
caigués
caiguéssim
caiguéssiu
caiguessin

cau
caigui
caiguem
caieu
caiguin
Infinitiucaure
Gerundicaient
Participi
caigutcaiguda
caigutscaigudes

forma nominal : caiguda, caïment

Paraula documentada en el Diccionari de la llengua catalana